Wednesday, January 24, 2007

Επιτέλους Φοιτητής!



Φοιτητής. Συνώνυμο της διασκέδασης Και όλα μοιάζουν αγγελικά πλασμένα, σωστά; Χμ. Ίσως και όχι. Ας κάνουμε λοιπόν ένα μικρό πείραμα: Έστω ότι μετά από αγωνιώδεις (;) προσπάθειες, άπειρους καφέδες και κάπως περισσότερες πορτοκαλάδες, με περισσή αγάπη απ τη μανούλα, που συμπάσχει με το σπλάχνο της, κατορθώσατε να εισαχθείτε σε κάποια σχολή. Οι ουρανοί ανοίγουν,τα πυροτεχνήματα πέφτουν βροχή και η σαμπάνια ρέει άφθονη για χάρη σας ατιμούλικα. Τα καταφέρατε πάλι! Θεωρήστε αυτονόητο πως όλοι ήταν σίγουροι για σας, μπλα, μπλα. (Αλλά φυσικά τήρησαν σιγήν ιχθύος μέχρι τα αποτελέσματα έτσι; Χμ.)

Φοιτητές λοιπόν. Ας πάρουμε πρώτα την περίπτωση όπου η σχολή της προτίμησής σας (αφού αποτελούσε επιλογή στο βιογραφικό σας μάλλον την προτιμάτε, από κάποιες άλλες τουλάχιστον, υποθέτω.) βρίσκεται πέραν των 100 χιλιομέτρων από την οικογενειακή εστία. Μέχρι να βρείτε τους ρυθμούς σας (χα) θα μεσολαβήσει ένα χρονικό διάστημα προσαρμογής, από το οποίο ο στόχος σας είναι να βγείτε, αν όχι αλώβητοι, τουλάχιστον όχι εντελώς κατεστραμμένοι. Το διάστημα αυτό μπορεί να διαρκέσει από ένα μήνα, για τους ύποπτα οργανωμένους, έως ν χρόνια, όπου το ν ισούται με το χρόνο ζωής που υπολείπεται στο υποκείμενο. Θα είναι μια γερή δοκιμασία για τα ουδόλως γερά νεύρα σας.

Τα λεφτά θα είναι από ανύπαρκτα έως ουτοπικά και το φαγητό θα αποτελεί μακρινή ανάμνηση, εκτός ίσως από το κρέας γάτας και αρουραίου. Οι εξυπνότεροι από εσάς θα καταναλώσουν αρκετή φαιά ουσία στο να κρατήσουν τους ανησυχούντες γονείς μακριά από αυτά τα προβλήματα. Το να θεωρήσετε ότι μπορούν να σας προσφέρουν πρακτικές λύσεις αποτελεί λάθος στρατηγικής ισοδύναμο με εκείνο του Ναπολέοντα στη γνωστή τελευταία μάχη. Το μόνο που θα καταφέρετε είναι να τους ανησυχήσετε και να τους μετατρέψετε σε μόνιμους θαμώνες του φτωχικού σας.

Πρόκειται πάντως για μια προνομιούχα περίπτωση. Τα γέλια αρχίζουν, σαφώς, αν επιλέξατε ή αναγκαστήκατε να παραμείνετε κάτω απ τη γονική προστασία, όπερ μεθερμηνευόμενο, στο παιδικό σας δωμάτιο. Εν αρχή ην η αισιοδοξία. Διαλαλείτε παντού πως είστε τυχεροί, καθώς θα ζήσετε μια υπέροχη φοιτητική ζωή, αποφεύγοντας τα δεινά της προηγούμενης παραγράφου. Μπράβο. Πλην όμως, μου έλαχε το εξαιρετικά ψυχοφθόρο καθήκον να σας πληροφορήσω πως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Η μητρική γκρίνια και οι πατρικές φοβέρες, κατά περίπτωση, θα εμφανιστούν στο ρόδινο ορίζοντα, θα πλησιάσουν με ύπουλο τρόπο και θα σας τσακώσουν στον ύπνο (που τρέφει τα παιδιά). Το σενάριο έχει ως εξής: Στην αρχή θα αντιμετωπίσετε τις παρατηρήσεις με χαμόγελο. Αρχή είναι όπως προείπαμε. Θα θεωρήσετε πως η κατάσταση θα καλυτερέψει αν κάνετε υπομονή και άλλα τέτοια πετυχημένα. Ουχί! Σιγά σιγά θα συμβιβάζεστε με όλο και περισσότερα έως ότου είναι πλέον πολύ αργά. Εάν δε έχετε ως επάγγελμα το φοιτητιλίκι, και εξαρτάστε οικονομικά από τους γονείς, η μαύρη τρύπα θα σας καταπιεί πριν προλάβετε καν να πείτε «μα έχω περάσει πια τα 18 μαμά!».

Φοιτητής λοιπόν. Συνώνυμο της διασκέδασης. Και όλα μοιάζουν αγγελικά πλασμένα....

6 comments:

Anonymous said...

Αν βγάζεις τα δικά σου λεφτά και παράλληλα παλεύεις και τη σχολή θα είσαι σε καλό δρόμο.

Σκουμπρί said...

ton kalo dromo ton palepsame agapite jojox...apotelesma den eidame...ante,kalimera na xoume.

Anonymous said...

η ιδανική μέση λύση -που θα λεγε κι ο Αριστοτέλης- είναι σπιτάκι κοντά στο πατρικό ώστε να επωφελούμαστε από ανέσεις τύπου "φαγάκι" (δε ψωμολυσάς), "τηλεφωνάκι" (τα ευλογημένα τηλεφωνήματα μίας ώρας στην κολλητή για να εξιστορείς τις τελευταίες σκηνές του κινηματογραφημένου και προφανώς αποτυχημένου νέου σου έρωτα επιβάλουν ΜΟΝΟ μία σύντομη μεταφορά στο σπίτι των λατρεμένων σου γονιών-στους οποίους αναφέρεις συγκινημένος ότι σου έλειψαν)κλπ και από την άλλη κανείς δε γνωρίζει τι ώρα γύρισες, αν γύρισες, ποιον έβαλες ύπουλα στο σπίτι, σε τι κατάσταση βρίσκεται το δωμάτιό σου, τι είναι αυτό το ημιπράσινο, μαλακό πράγμα στο ψυγείο κλπ.ε? Βέβαια το όλο concept επιβάλλει να δουλεύεις. Οπότε το πρωί φοιτήτρια το βράδυ "αθλήτρια"...

Σκουμπρί said...

Το μόνο κακό σε αυτό το σχέδιο αλά Αριστοτέλης είναι ότι οι αγαπητοί γονείς σε παίρνουν πρέφα κάποια στιγμή και μετά μπορεί να σκαρώσουν αντίποινα-μην τους υποτιμάτε ποτέ, ενωμένοι μπορεί να προκαλέσουν μεγάλη καταστροφή...

Anonymous said...

Αντικούκου μάγκες... η καλήτερη φάση είναι Ε-Σ-Τ-Ι-Α. φθήνια, φαγητό, καμιά βιασύνη για πτυχίο, μπόλικος χρόνος για συνδικαλισμό...

Άντε γειά :}

Γείτων said...

Ean oi nees parastaseis de shmainoun tipota gia kapoion, ean tou aresei na trigyrizei kai na trwei kathe mera sto idio meros, ean to na kathysterei to ptyxio tou menontas anagkastika stin idia polh gia polla xronia ton ikanopoiei, kai ean o syndikalismos einai to pio dimiourgiko pragma pou exei na kanei sta dekaoxtw tou, isws. I think I'll pass though