Tuesday, January 9, 2007

Kόσμοι



Κόσμοι. Κόσμοι πού πλησιάζουν. Που γνωρίζονται. Που ανιχνεύουν δειλά δειλά ο ένας την ουσία του άλλου. Που μοιράζονται το άγγιγμα της πεταλούδας, το φιλί του ανέμου, τον έρωτα των θεών. Την συνάρπαζαν πάντα οι καινούριοι κόσμοι. Κι έπειτα...Έτσι ξαφνικά. Κάποιες φορές, ξέρεις, ακόμα κι αν έρθουν κοντά δύο κομήτες μπορεί η αγκαλιά τους να ομορφύνει το σύμπαν κι όχι να το πονέσει... Την άφησε να βυθιστεί στον κόσμο του. Το κατάλαβε πως αυτό είχε ανάγκη, πάντα σε όλα βουτούσε με το κεφάλι, γι αυτό και οι αμυχές. Μόνο αμυχές όμως τώρα. Ο καινούριος κόσμος της υποσχέθηκε χάδια απαλά, ψυχές ανέγγιχτες. Αυτή τη φορά όχι τοίχος στο τέρμα. Το τέρμα, η μαύρη λέξη, τώρα με πολύχρωμα βέλη δείχνει τη συνέχεια. Κόσμοι διαφορετικοί, κόσμοι ταυτόσημοι. Ξέρουν το μυστικό και κοιτούν το αστέρι απ’ το ίδιο παράθυρο. Ναι, την άφησε να ανέβει στο παράθυρο, να δει τον ουρανό. Χέρια γερά γύρω στη μέση της της ορκίζονταν πως μπορεί να αφεθεί, όχι δε θα ζαλιστεί, όχι δε θα πέσει. Κόσμοι με χριστουγεννιάτικα φωτάκια που δε σβήνουν ποτέ, με κάμερες φίλες αγαπημένες, τσάι στη λιακάδα και παγωτό το καταχείμωνο. Δεν την κατάλαβαν, δεν τον πρόσεξαν. Μα ήταν καλό, έπρεπε να περάσει. Τώρα μαζί. Σε πορτοκαλί τρένα και ροζ πλοία και μπαμπακένια αυτοκίνητα. Σε ότι μπορεί να διασχίσει αυτόν τον πλανήτη και σε ότι ονειρικό θα ταξιδεύει αύριο σε αυτόν. Μάτια κλειστά, χείλη ενωμένα. Κόσμοι. Κόσμος.

No comments: