Βραδιές μακριά σου

Δεν είναι μωρέ ότι μου λείπεις. Αλλά να,αυτή η απουσία σου, που έρχεται κάθε βράδυ στο δωμάτιο, αυτή. Δεν μ'αφήνει να κοιμηθώ. Δεν νιώθω μοναξιά,μου κρατάνε συντροφιά τα χαμόγελα που φωτίζουν το πρόσωπό μου,όταν θυμάμαι τις βραδινές μας αγκαλιές. Κι έρχεται τότε μια σκιά,που έχει τη μορφή σου..και νιώθω το άρωμα σου να γεμίζει το χώρο. Τέτοιες στιγμές, σαν χθες, τέτοιες στιγμές σαν τώρα, γαληνεύω. Γιατί ξέρω ότι η σκέψη σου ήρθε προς τα εδώ. Διένυσε με απίστευτη ταχύτητα τα χιλιόμετρα που μας χωρίζουν, κι ήρθε να μου κρατήσει συντροφιά.

Βλέπεις, προδίδεσαι κάθε φορά που με θυμάσαι. Κι εγώ καταλαβαίνω. Νιώθω ότι με σκέφτηκες,μα δεν ξέρω τί εικόνες πέρασαν από το μυαλό σου. Από το δικό μου περνούν πολλές. Μα η φαντασία μου χωλαίνει. Κι όσο όμορφα κι αν σε σκεφτώ πάντα,κάθε φορά λίγο πιο όμορφη θα είσαι μόλις σ'αντικρίσω.Ίσως να 'ναι που η γοητεία σου δεν φτιάχτηκε για να την στριμώχνω σε αναμνήσεις. Μα για να τη ζω από κοντά. Ίσως πάλι να'ναι η λάμψη που παίρνουν τα μάτια σου,όταν μ'αντικρίζεις στο σταθμό.

Απ'όλα τα ζώα,λένε, μόνο ο ερωτευμένος άνθρωπος, μπορεί να ανεχτεί ένα βλέμμα καρφωμένο στο δικό του πάνω από λίγα λεπτά. Κι όμως εγώ τ'αποζητώ το βλέμμα σου. Θέλω να σε κοιτώ στα μάτια με τις ώρες, κι άλλες ώρες να με παίρνεις αγκαλιά. Κι εγώ να ηρεμώ και να ξεχνώ τα πάντα...

Να! Όπως κάνει τώρα η σκιά σου, που τρυφερά με πιάνει απ'το χέρι,με σκεπάζει,μου χαϊδεύει τα μαλλιά, και με παραδίδει στου ύπνου τις αγκάλες...

"Κλείσε τα μάτια σου", μου ψιθυρίζει,

"Ραντεβού στα όνειρά σου. Σ'αγαπώ!"

Καληνύχτα αγάπη μου. Κι εγώ...