Επιτέλους Φοιτητής!

Φοιτητής. Συνώνυμο της διασκέδασης Και όλα μοιάζουν αγγελικά πλασμένα, σωστά; Χμ. Ίσως και όχι. Ας κάνουμε λοιπόν ένα μικρό πείραμα: Έστω ότι μετά από αγωνιώδεις (;) προσπάθειες, άπειρους καφέδες και κάπως περισσότερες πορτοκαλάδες, με περισσή αγάπη απ τη μανούλα, που συμπάσχει με το σπλάχνο της, κατορθώσατε να εισαχθείτε σε κάποια σχολή. Οι ουρανοί ανοίγουν,τα πυροτεχνήματα πέφτουν βροχή και η σαμπάνια ρέει άφθονη για χάρη σας ατιμούλικα. Τα καταφέρατε πάλι! Θεωρήστε αυτονόητο πως όλοι ήταν σίγουροι για σας, μπλα, μπλα. (Αλλά φυσικά τήρησαν σιγήν ιχθύος μέχρι τα αποτελέσματα έτσι; Χμ.)

Φοιτητές λοιπόν. Ας πάρουμε πρώτα την περίπτωση όπου η σχολή της προτίμησής σας (αφού αποτελούσε επιλογή στο βιογραφικό σας μάλλον την προτιμάτε, από κάποιες άλλες τουλάχιστον, υποθέτω.) βρίσκεται πέραν των 100 χιλιομέτρων από την οικογενειακή εστία. Μέχρι να βρείτε τους ρυθμούς σας (χα) θα μεσολαβήσει ένα χρονικό διάστημα προσαρμογής, από το οποίο ο στόχος σας είναι να βγείτε, αν όχι αλώβητοι, τουλάχιστον όχι εντελώς κατεστραμμένοι. Το διάστημα αυτό μπορεί να διαρκέσει από ένα μήνα, για τους ύποπτα οργανωμένους, έως ν χρόνια, όπου το ν ισούται με το χρόνο ζωής που υπολείπεται στο υποκείμενο. Θα είναι μια γερή δοκιμασία για τα ουδόλως γερά νεύρα σας.

Τα λεφτά θα είναι από ανύπαρκτα έως ουτοπικά και το φαγητό θα αποτελεί μακρινή ανάμνηση, εκτός ίσως από το κρέας γάτας και αρουραίου. Οι εξυπνότεροι από εσάς θα καταναλώσουν αρκετή φαιά ουσία στο να κρατήσουν τους ανησυχούντες γονείς μακριά από αυτά τα προβλήματα. Το να θεωρήσετε ότι μπορούν να σας προσφέρουν πρακτικές λύσεις αποτελεί λάθος στρατηγικής ισοδύναμο με εκείνο του Ναπολέοντα στη γνωστή τελευταία μάχη. Το μόνο που θα καταφέρετε είναι να τους ανησυχήσετε και να τους μετατρέψετε σε μόνιμους θαμώνες του φτωχικού σας.

Πρόκειται πάντως για μια προνομιούχα περίπτωση. Τα γέλια αρχίζουν, σαφώς, αν επιλέξατε ή αναγκαστήκατε να παραμείνετε κάτω απ τη γονική προστασία, όπερ μεθερμηνευόμενο, στο παιδικό σας δωμάτιο. Εν αρχή ην η αισιοδοξία. Διαλαλείτε παντού πως είστε τυχεροί, καθώς θα ζήσετε μια υπέροχη φοιτητική ζωή, αποφεύγοντας τα δεινά της προηγούμενης παραγράφου. Μπράβο. Πλην όμως, μου έλαχε το εξαιρετικά ψυχοφθόρο καθήκον να σας πληροφορήσω πως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Η μητρική γκρίνια και οι πατρικές φοβέρες, κατά περίπτωση, θα εμφανιστούν στο ρόδινο ορίζοντα, θα πλησιάσουν με ύπουλο τρόπο και θα σας τσακώσουν στον ύπνο (που τρέφει τα παιδιά). Το σενάριο έχει ως εξής: Στην αρχή θα αντιμετωπίσετε τις παρατηρήσεις με χαμόγελο. Αρχή είναι όπως προείπαμε. Θα θεωρήσετε πως η κατάσταση θα καλυτερέψει αν κάνετε υπομονή και άλλα τέτοια πετυχημένα. Ουχί! Σιγά σιγά θα συμβιβάζεστε με όλο και περισσότερα έως ότου είναι πλέον πολύ αργά. Εάν δε έχετε ως επάγγελμα το φοιτητιλίκι, και εξαρτάστε οικονομικά από τους γονείς, η μαύρη τρύπα θα σας καταπιεί πριν προλάβετε καν να πείτε «μα έχω περάσει πια τα 18 μαμά!».

Φοιτητής λοιπόν. Συνώνυμο της διασκέδασης. Και όλα μοιάζουν αγγελικά πλασμένα....

Kόσμοι

Κόσμοι. Κόσμοι πού πλησιάζουν. Που γνωρίζονται. Που ανιχνεύουν δειλά δειλά ο ένας την ουσία του άλλου. Που μοιράζονται το άγγιγμα της πεταλούδας, το φιλί του ανέμου, τον έρωτα των θεών. Την συνάρπαζαν πάντα οι καινούριοι κόσμοι. Κι έπειτα...Έτσι ξαφνικά. Κάποιες φορές, ξέρεις, ακόμα κι αν έρθουν κοντά δύο κομήτες μπορεί η αγκαλιά τους να ομορφύνει το σύμπαν κι όχι να το πονέσει... Την άφησε να βυθιστεί στον κόσμο του. Το κατάλαβε πως αυτό είχε ανάγκη, πάντα σε όλα βουτούσε με το κεφάλι, γι αυτό και οι αμυχές. Μόνο αμυχές όμως τώρα. Ο καινούριος κόσμος της υποσχέθηκε χάδια απαλά, ψυχές ανέγγιχτες. Αυτή τη φορά όχι τοίχος στο τέρμα. Το τέρμα, η μαύρη λέξη, τώρα με πολύχρωμα βέλη δείχνει τη συνέχεια. Κόσμοι διαφορετικοί, κόσμοι ταυτόσημοι. Ξέρουν το μυστικό και κοιτούν το αστέρι απ’ το ίδιο παράθυρο. Ναι, την άφησε να ανέβει στο παράθυρο, να δει τον ουρανό. Χέρια γερά γύρω στη μέση της της ορκίζονταν πως μπορεί να αφεθεί, όχι δε θα ζαλιστεί, όχι δε θα πέσει. Κόσμοι με χριστουγεννιάτικα φωτάκια που δε σβήνουν ποτέ, με κάμερες φίλες αγαπημένες, τσάι στη λιακάδα και παγωτό το καταχείμωνο. Δεν την κατάλαβαν, δεν τον πρόσεξαν. Μα ήταν καλό, έπρεπε να περάσει. Τώρα μαζί. Σε πορτοκαλί τρένα και ροζ πλοία και μπαμπακένια αυτοκίνητα. Σε ότι μπορεί να διασχίσει αυτόν τον πλανήτη και σε ότι ονειρικό θα ταξιδεύει αύριο σε αυτόν. Μάτια κλειστά, χείλη ενωμένα. Κόσμοι. Κόσμος.

Εφιάλτες

Εφιάλτες λοιπόν. Γι’ άλλη μια φορά τους αφήνουμε πίσω και ξεκινάμε με φόντο την ζούγκλα της Αθήνας, κυνηγώντας αδιάκοπα την υλοποίηση του ονείρου, μόνο και μόνο για να ξυπνήσουμε καταϊδρωμένοι, στοιχειωμένοι και πάλι από εφιάλτες.

Μισή χιλιάδα χιλιόμετρα απόσταση δεν είναι κι εύκολο να εκμηδενιστεί. Χίλια φιλιά σμίγουν δύο φορές χίλια χαμόγελα και προσπαθούν να την νικήσουν. Μα τα ρημάδια τα δάκρυα πάντα πάνε σε ζεύγη και στο τέλος βγαίνουν περισσότερα.

Ένα σκουμπρί και ο γείτονάς του, ο σολομός της διπλανής πόρτας, δύο ψάρια καταδικασμένα να ζουν σε διαφορετικές γυάλες. Και με το πέρασμα του χρόνου, τα δεσμά που κρατούν τα ψαράκια μας μακριά δυναμώνουν, μα το ίδιο παθαίνει και η έλξη ανάμεσά τους. Δολώματα παντού, και εμείς μικρά και άμαθα ακόμη συνεχίζουμε να τα τσιμπολογάμε. Πονάνε τα καταραμένα τα αγκίστρια κι αφήνουν ανοιχτές πληγές, μα έχουμε χείλη πρόθυμα να τις επουλώσουν. Μαθαίνουμε από τα λάθη μας, μαθαίνουμε και από τα δικά σας, και κάθε μέρα δυνατότεροι, κολυμπάμε όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο πεισμωμένα. Έχουμε σταμπάρει ονειρότοπους, μέρη μαγικά, μεγάλα μήλα γεμάτα σκουληκάκια που δεν κρύβουν αγκιστράκια πίσω τους. Κάθε δευτερόλεπτο μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά τους. Και θα ΄ρθει η στιγμή που θα σπάσουμε τις γυάλες και θα αμοληθούμε αγκαλιά στους ωκεανούς.

Μέχρι τη μέρα εκείνη, σε αυτό μας το blogακι, θα μοιραζόμαστε τα όνειρα και θα πολεμάμε τους εφιάλτες μας.

Καλή αρχή να έχουμε

Και κάπως έτσι ξεκινήσαμε. Ένα Σκουμπρί και ο Γείτωνάς του ή δύο κινούμενα σκίτσα ,αν προτιμάτε. Οι αντιξοότητες μας χτυπούν αλύπητα αλλά δε θα τους περάσει (μάλλον). Κάπου ανάμεσα σε απεγνωσμένες προσπάθειες εύρεσης οικείας και ελεύθερου χρόνου ελπίζουμε να εξαλείψουμε τους 16 εφιάλτες και να πολλαπλασιάσουμε τους ονειρότοπους. Καλή μας αρχή λοιπόν Γειτωνάκο. Μήνυμα προς τους αγαπητούς αναγνώστες:όποιος διαθέτει ελεύθερο διαμέρισμα, στάβλο, ενυδρείο ή έστω ένα βολικό χαρτόκουτο θα χαρούμε πολύ να επικοινωνήσει μαζί μας.